Het leven werd beter voor Carlos Campos, 72, een gepensioneerde machinist die met zijn vrouw en dochter in Tukwila, Washington woont. Ongeveer twintig jaar geleden werd de diagnose diabetes type 2 gesteld. Hij was verheugd toen hij ongeveer een jaar geleden zag dat zijn bloedsuikerspiegel dramatisch verbeterde. , toen hij begon met het innemen van Ozempic.
Elke week deelde hij tijdens afspraken van een uur zijn verbeterde cijfers via de app van zijn continue glucosemonitor met Maureen Chomko, een diabetesvoorlichter die samenwerkt met zijn huisarts bij NeighbourCare Health in het nabijgelegen Zuid-Seattle.
“Ik heb verschillende soorten medicijnen geprobeerd, maar de beste controle die ik kreeg was toen ik Ozempic begon te gebruiken,” zei Campos.
Toen stopte Medicare met het bedekken van zijn Ozempic. Zijn kosten per flesje stegen van 47 dollar per maand naar 239 dollar – meer dan hij zich kon veroorloven. In verzekeringsjargon had hij het ‘donut-gat’ van Medicare gevonden, een gat in de dekking van recepten, waarbij mensen duizenden extra medicijnenkosten uit eigen zak moeten betalen. Zijn bloedsuikerspiegels stegen dramatisch en onregelmatig – meer pieken en dalen – omdat hij meer insuline moest innemen naast de bloeddrukmedicijnen en bloedverdunners die voor andere cardiovasculaire aandoeningen waren voorgeschreven.
De explosieve opkomst van GLP-1-medicijnen zoals Ozempic heeft een begeleidende uitdaging met zich meegebracht: de logistiek is te ingewikkeld voor één enkele arts. Steeds vaker kiezen praktijken voor een teambenadering om recepten te verfijnen en de toegang voor patiënten te garanderen. Dit is niet eenvoudig voor de vele patiënten die met meerdere chronische aandoeningen te maken hebben, en het is zelfs nog moeilijker wanneer patiënten ook te maken krijgen met onzekerheid op het gebied van voedsel, huisvesting of werkgelegenheid.
“Als je het hebt over artritis, slaapapneu, hartfalen, nierziekten, hartziekten, diabetes, gewichtsverlies, wat ze ook hebben aangeraakt, het lijken wondermedicijnen”, zegt Dhruv Kazi, directeur van de cardiale intensive care-afdeling van Beth. Israel Deaconess Medical Center, zei over de GLP-1-medicijnen. Maar hij zei: “Om deze medicijnen een maximale impact te laten hebben op de volksgezondheid, is er meer nodig dan alleen deze moleculaire doorbraak. Er zal meer nodig zijn dan alleen klinische onderzoeken. We zullen de implementatiewetenschap moeten uitzoeken die hiermee gepaard gaat, de economische gezondheidseconomie die hiermee gepaard gaat, zodat de mensen die er baat bij hebben toegang kunnen krijgen tot deze medicijnen en deze op de lange termijn kunnen blijven gebruiken.”
De Zorgstandaarden bij diabetes 2025gepubliceerd in december door de American Diabetes Association, onderschrijft een teambenadering van diabeteszorg, een thema dat werd besproken tijdens de wetenschappelijke bijeenkomst in juni.
“Obesitas is een chronische ziekte en vereist voortdurende zorg, net als hoge bloeddruk, hartziekten of diabetes, en het voorkomen van gewichtstoename is heel erg belangrijk”, vertelde Nuha El Sayed van het Joslin Diabetes Center aan STAT. Zij is tevens senior vice-president voor gezondheidszorgverbetering bij de American Diabetes Association en houdt toezicht op de zorgstandaarden voor diabetes en obesitas. “Het uitbreiden van het team door anderen te laten deelnemen aan de volledige reikwijdte van de praktijk is iets waar we heel erg in geloven.”
Diëtisten en verpleegkundigen doen hun best om hiaten in de patiëntenzorg op te vullen, of het doel nu een betere controle van diabetes is of gewichtsverlies om andere chronische aandoeningen te verbeteren. Het teamgebaseerde model wint terrein bij onafhankelijke praktijken die mogelijk geen patiënten met Medicaid- of Medicare-dekking accepteren, en bij federaal gekwalificeerde gemeenschapsgezondheidscentra zoals NeighborCare, die voornamelijk mensen bedienen die onder Medicaid of Medicare vallen.
Toen de rekeningen van Medicare Ozempic buiten het bereik van Campos brachten, waren oudere diabetesmedicijnen niet opgewassen tegen de uitdaging. Op dat moment hielp Chomko Campos bij het aanvragen van het patiëntenbijstandsprogramma van Ozempic-maker Novo Nordisk om het medicijn gratis te krijgen. Ze noemt het nog een voordeel van het hebben van een diabetesspecialist in zijn team.
“Eerstelijnsartsen zijn niet op de hoogte van programma’s voor patiëntbijstand, en hebben ook niet de tijd om een aanvraagformulier van negen pagina’s in te vullen, met de patiënt samen te werken om de benodigde documentatie te verkrijgen, en meerdere keren te bellen om de status van de aanvraag op te volgen. ”, zei ze over haar twee Medicare-patiënten wier dekking daalde. “Toen ze het donutgat bereikten, viel alles uit elkaar en hadden ze een enorme hoeveelheid meer insuline nodig.”
Het is gemakkelijk om te vergeten dat de nieuwe klasse medicijnen die tot verbluffend gewichtsverlies leidt, oorspronkelijk werd ontwikkeld en goedgekeurd voor type 2-diabetes voordat ze niet alleen succes lieten zien bij de behandeling van obesitas, maar mogelijk ook bij veel andere chronische aandoeningen, van verslaving aan de ziekte van Alzheimer tot hartfalen en hartfalen. nierziekte.
Wanneer ze worden gebruikt om diabetes onder controle te houden, vereisen de krachtige behandelingen bijzondere aandacht voor de juiste dosering en voedingsbehoeften. Kalibratie is dringender wanneer de insulineniveaus van cruciaal belang zijn, en niet alleen wanneer tekorten de schappen van apotheken leegmaken of patiënten in de problemen raken. Als er medische vragen rijzen te midden van voedsel-, huisvestings- en werkgelegenheidsonzekerheid, wordt de behoefte aan on-demand, teamgebaseerde zorg steeds groter.
Het aanpassen van het medicatieregime van een patiënt kost tijd. Obesitasklinieken met teams van specialisten, van artsen tot verpleegkundigen tot andere geavanceerde praktijkaanbieders, zijn niet voor elke patiënt in de Verenigde Staten beschikbaar, vanwege geografische ligging of verzekeringsdekking.
“In mijn bevolking verliezen ze hun huisvesting en is hun bloeddruk uit de hand gelopen”, zegt Chomko, een geregistreerde diëtist, voedingsdeskundige en gecertificeerde diabeteszorg- en onderwijsspecialist. “Ik ben er om mijn zorgverleners te helpen, zodat ze al het andere kunnen doen wat ze moeten doen en ik de diabetes in de kliniek kan behandelen.”
Wanneer mensen met diabetes met deze medicijnen beginnen, moet de diëtist, diabetesvoorlichter of verpleegkundige niet alleen rekening houden met de startdosis, maar ook met de manier waarop ze hun insuline moeten titreren, aangezien GLP-1’s hun behoefte verminderen. Verpleegkundigen hebben voorschrijfrechten en gecertificeerde diabeteszorg- en onderwijsspecialisten zijn opgeleid om medicatieregimes aan te passen.
De eerste paar weken kunnen zwaar zijn. Als het doel niet alleen het verbeteren van de glucoseregulatie is, maar ook het bereiken van een betere gezondheid door middel van een dieet, kan het voor patiënten moeilijk zijn om zich voor te stellen dat ze broccoli, zalm en zilvervliesrijst eten als hun misselijkheid ervoor zorgt dat crackers het enige voedsel lijken dat ze kunnen verdragen.
Bij NeighbourCare heeft elke eerstelijnskliniek een diëtist en diabetesvoorlichter in het team, waardoor bezoeken van een uur, frequente check-ins, gedragsadvies en verwijzingen naar maatschappelijk werkers mogelijk zijn als patiënten bijvoorbeeld problemen hebben met het betalen van nutsvoorzieningen. als medicijnen. “We zijn in staat om echt in de barrières te duiken en te achterhalen wat het moeilijk maakt voor iemand om zijn diabetes onder controle te houden,” zei Chomko.
Na de overstap naar reguliere doseringen helpen de medicijnen de insuline beter te werken omdat ze minder eten – een levensveranderaar voor patiënten als ze het hormoon niet langer bij elke maaltijd hoeven te injecteren.
Tot ze de toegang verliezen, dat wil zeggen door tekorten of het vervallen van verzekeringen.
Tekorten ondermijnen de voortgang van patiënten en dragen bij aan stopzetting, maar dat geldt ook voor belemmeringen voor de toegang. A JAMA Network Open studie gepubliceerd in mei rapporteerden verschillen in wie niet langer GLP-1-medicijnen gebruikte. De kans om na een jaar te stoppen was aanzienlijk groter onder mensen die zwart of Spaans waren, mannelijk waren en ingeschreven waren voor Medicare of Medicaid, of mensen die in gebieden woonden met zeer hoge sociale behoeften.
Hoewel de betaalbaarheid van deze medicijnen een uitdaging is, is het nog steeds niet bekend waarom meer dan de helft van de mensen die ermee begonnen, na een jaar stopte en het gewicht terugkreeg dat ze verloren hadden.
Lage sociaal-economische bevolkingsgroepen hebben een onevenredige last van obesitas en diabetes, zodat de bevolking het moeilijkst zal zijn om deze medicijnen tegen de huidige prijzen te verkrijgen en te blijven gebruiken, wat mogelijk de gezondheidsverschillen in de Verenigde Staten zal verergeren. Kazi is co-auteur van een artikel uit november gepubliceerd in JAMA Cardiologie Er wordt geschat dat meer dan de helft van de Amerikaanse volwassenen in aanmerking komt voor het gebruik van het GLP-1-medicijn semaglutide om af te vallen, diabetes onder controle te houden of terugkerende cardiovasculaire voorvallen te voorkomen.
“Deze medicijnen hebben het potentieel om transformerend te zijn in hun impact op de volksgezondheid, maar alleen als we al deze onderdelen kunnen achterhalen die echte barrières vormen voor toegang en betaalbaarheid,” zei Kazi. “Ik denk dat de samenwerking met diëtisten en inspanningsfysiologen erg nuttig kan zijn, niet alleen bij het starten en initiëren en aanpassen van de dosis, maar ook als je stopt met het medicijn.”
Om diabetes of obesitas onder controle te houden, moeten mensen GLP-1’s over het algemeen voor onbepaalde tijd gebruiken. Voor Carol Gordon is gewichtsverlies een levenslange missie geweest. In de jaren negentig gebruikte ze fen-phen, de combinatie van fenfluramine en fentermine die het duidelijke gewichtsverlies veroorzaakten dat we nu verwachten van nieuwere obesitasmedicijnen. Maar fen-fen werd in 1998 van de markt gehaald nadat er een ernstige bijwerking optrad: gevaarlijke schade aan de hartkleppen.
Fen-phen was de eerste van vele pogingen om haar gewicht te verminderen, maar Gordon had geen andere keus dan op te geven. Sindsdien heeft ze een schootband om haar buik gekregen om haar voedselinname te beperken, maar volgens een bekend patroon kwam ze het gewicht dat ze verloor weer terug. “Ik heb er mijn hele leven mee te maken gehad”, zegt ze.
Pas toen ze met Ozempic begon, bereikte ze haar doelen, waarbij ze geleidelijk afviel en op gewicht bleef. Ze is nu 68 en heeft een carrière als beroepsrevalidatieadviseur achter zich gelaten die met zieke of gewonde mensen werkt. Ze zwemt een uur per dag baantjes, legt haar tuin aan en is vrijwilligerswerk voor de Humane Society in Seattle.
Ze verbaast zich er ook over dat haar vertrouwde adviseur, verpleegkundige Colleen Dawkins van Big Sky Medical Wellness, haar waarschuwt tegen te veel gewicht te verliezen naarmate ze ouder wordt – woorden die ze nog nooit eerder van een medische zorgverlener had gehoord.
De patiënten van Dawkins beginnen hun zorg met een online bijeenkomst voordat de behandeling begint, om gezondheidsdoelen vast te stellen die niet noodzakelijkerwijs een getal op de schaal zijn. Voorlichting is van cruciaal belang, waarbij u in eerste instantie anticipeert op verlies van eetlust of misselijkheid, waardoor voeding van cruciaal belang is. Is er een geschiedenis van eetstoornissen? Hoe vinden zij het om een leven lang medicatie te gebruiken? Hopen ze actiever te worden en het pre-diabetesgebied te verlaten? Hoe zit het met de andere medicijnen die ze gebruiken?
“Als we een manier zouden kunnen vinden om deze middelen aan de eerstelijnszorg te geven, denk ik dat veel meer patiënten er baat bij zouden kunnen hebben en de medicijnen dan beter zouden kunnen verdragen – en in het algemeen zelfs betere resultaten zouden behalen”, zegt Dawkins, die voorheen in een zwaarlijvigheidscentrum oefende, maar nu werkt op afstand samen met artsen en patiënten. Haar patiënten hebben een particuliere verzekering en dienen maandelijkse rekeningen in voor terugbetaling. Ze volgde eerst een opleiding tot diëtist en werd daarna verpleegkundig specialist, waar ze werkte in klinieken die metabole chirurgie en niet-chirurgische gewichtsbeheersing aanboden.
Ondanks Gordons problemen, waaronder het rantsoeneren van haar doses om het hoofd te bieden aan sporadische tekorten en hoge kosten, heeft ze niet te maken met meerdere complicaties. Haar bloedglucose, bloeddruk en cholesterol zijn onder controle, in tegenstelling tot veel mensen wier zwaarlijvigheid slechts een van de chronische aandoeningen is waaraan ze lijden. Ze heeft het gevoel dat ze haar energie terug heeft. Ze geniet van een traktatie, binnen bepaalde grenzen.
‘Ik ben ‘s avonds nog steeds een zoetekauw, maar ik heb wel zin in een gezouten karamel,’ zei ze. ‘Ik weet dat een klein beetje mij goed zal doen.’
Campos, die nu twee maanden terug is op Ozempic, zou zichzelf niet gezond noemen, maar hij geeft wel toe dat het beter met hem gaat. Zijn dochter denkt dat hij nog steeds aan het herstellen is van de onderbreking in zijn Ozempic-regime. Ze gebruikt ook Ozempic, dankzij haar werkgeversverzekering.
“Ik krijg het medicijn nog steeds, maar mijn vader, die het volgens mij veel meer nodig heeft dan ik, kon er gewoon geen toegang toe krijgen totdat Maureen dat programma van Novo Nordisk tegenkwam,” zei Carla Campos. . “Ik heb ook diabetes, en het voelde heel oneerlijk om te zien hoe hij de toegang daartoe verloor.”
STAT’s dekking van chronische gezondheidsproblemen wordt ondersteund door een subsidie van Bloomberg Filantropieën. Ons financiële ondersteuners zijn niet betrokken bij beslissingen over onze journalistiek.