Manchester City in crisis: vijf problemen die Pep Guardiola moet oplossen om de Premier League-kampioen weer op het goede spoor te krijgen

Voor deze keer schrijft Pep Guardiola de verkeerde soort geschiedenis. Voor de eerste keer in zijn carrière als manager staan ​​er vier nederlagen op het spel voor de twaalfvoudig competitiewinnaar. Vijf punten verwijderd van de Premier League-top, uit de EFL Cup, uit elkaar geblazen in de Champions League: dat kan voor veel teams een luxecrisis zijn, maar volgens de normen die Guardiola voor zijn teams heeft gesteld, voelt dit als meer dan alleen maar een wiebel .

Het was tenslotte niet zo dat ze hun nederlagen tegen Brighton, Sporting en Bournemouth – misschien ook Tottenham – achter zich konden laten en het gevoel hadden dat ze er last van hadden. Na een aantal weken waarin het bijna rondkwam, met overwinningen op gewone tegenstanders, ziet City er op de tweede plaats uit ten opzichte van het soort ploeg dat ze een paar weken geleden voorbij zouden zijn gegaan. En dat voorspelt niet veel goeds voor een speelschema met Tottenham, Liverpool, Juventus en Manchester United in hun zeven wedstrijden na de interlandpauze. Er valt dus veel op te lossen voor Guardiola. Hier is een momentopname van de problemen waarin City verkeert, en die steeds ernstiger worden:

1. Heb je de teams gezien die hij inzet?

Een 19-jarige centrale verdediger, Jahmai Simpson-Pusey, schoot in de enige positie waar ze diepte moesten hebben. Josko Gvardiol, de beste linksback van de Premier League, vroeg of hij naar de overkant mocht schuifelen om hem te steunen. Matheus Nunes, verbeterd maar nog steeds over het algemeen onopvallend, maakt minuten op de linkerflank, terwijl Mateo Kovacic hetzelfde doet in het midden, in een fase van zijn carrière waarin je zou verwachten dat zijn last wordt verlicht. Vergis je niet, dit zijn nog steeds teams die goed genoeg zijn om de tegenstanders te verslaan waartegen ze hebben gespeeld, maar je kunt je niet voorstellen dat Brighton had verwacht dat de wedstrijd hen te boven ging toen het teamblad viel met die achterste vier, die vleugelspelers.

City is hard getroffen op het gebied van blessures en voelt de klap des te meer omdat het zo doelgericht is aangepakt. Ruben Dias, Manuel Akanji, Nathan Ake en John Stones hebben allemaal langere periodes of recente wedstrijden gemist. Ook op de plekken naast de frontman, waar het rekruteringsteam deze zomer waarschijnlijk een beetje aan het gokken was, waren er blessureproblemen voor Oscar Bobb, Jeremy Doku, Savinho, Jack Grealish en natuurlijk Kevin De Bruyne.

Sinds hij Guardiola heeft aangesteld, heeft City ingestemd met zijn wens voor een kleine selectie. Dat lijkt zelfs met het jaar bijna extremer te zijn geworden, in die mate dat zelfs in hun treble-winnende seizoen deze ploeg nooit meer dan een paar grote blessures verwijderd leek van echte problemen. Dit seizoen zijn ze gekomen en hebben dat gedaan voor een groep die bijna parodisch klein leek. Serieus, met Julian Alvarez onvervangen, wie speelt er vooraan als Erling Haaland ten onder gaat?

Voorgestelde oplossing: Verbind zoveel mogelijk lichamen… en koop in januari wat spelers

2. Wat gebeurt er met Phil Foden?

Aan het einde van vorig seizoen leek het erop dat het tijdperk van Phil Foden’s Manchester City (gedeeld met Erling Haaland) aangebroken zou kunnen zijn. Een briljant portfolio van langeafstandsaanvallen had de toen 23-jarige speler van het jaar-prijs opgeleverd, die hem leek voor te bereiden op een doorbraak in de euro en een steeds groter wordende rol in het eindeloze imperium van City. Niets van dat alles is helemaal gebeurd. Een langere zomervakantie en ziekte bij zijn terugkeer hebben Foden tot nu toe beperkt tot slechts acht Premier League-optredens, met één assist in zijn 461 minuten. De Champions League heeft betere rendementen opgeleverd, maar zijn ‘Every Man of the Match’-prijs in die competitie gaat gepaard met woorden in de trant van ‘het was een trage start’.

Misschien langzamer, aangezien zijn positie verandert. Nadat hij in het seizoen 2023-2024 de rechtervleugel als zijn plek had gevestigd, kreeg Foden de opdracht om dit seizoen het binnenveld in te trekken om het Kevin De Bruyne-vormige gat in de flank te dichten. In plaats van een rechtsbuiten die naar binnen stapt om het strafschopgebied aan te vallen, is Foden iets meer gepositioneerd als een orthodoxe nummer 10 die naar de rechterhelft afdrijft, in De Bruyne-stijl.

Zonder de Belg heeft Foden een veel creatievere motor moeten zijn en het is vermeldenswaard dat zijn verwachte assists (xA) in de Premier League van 0,54 per 90 minuten de beste in de competitie op dit moment zijn. Maar zelfs dat brengt een voorbehoud met zich mee. Als je dode ballen buiten beschouwing laat, daalt de output van Foden naar 0,32, nog steeds een hoog cijfer, maar als je de centrale creatieve middenvelder bent voor Manchester City, zou dat dan niet hoger moeten zijn? Je zou kunnen zeggen van niet als zijn schietpartij vorig seizoen stand had gehouden, maar dat heeft een krater gemaakt.

Ongeveer 10 procent minder schoten uit open spel is één ding, maar er lijkt te veel toegeeflijkheid te zijn in de inspanningen die hij levert. Guardiola heeft er geen geheim van gemaakt dat hij bereid is spelers het spel te zien breken door van afstand te schieten, en Foden deed dat vorig seizoen uitstekend. Neem deze parel tegen Manchester United. Foden is in de ruimte, heeft de bal in zijn pas. Het is iets verder terug dan de plek om de hoek van het strafschopgebied waar hij vorig seizoen zoveel treffers maakte, maar het is een goede lange afstandsspeler.

Dan heb je dit tegen AFC Bournemouth, waarvoor ik de grote man zelf zal moeten oproepen, Patrick Ewing. “Ga achteruit, met één been, wat voor schot is dat? Heb je dat schot ooit geschoten? Werk je aan dat schot? Wanneer werk je daaraan? In je eentje? Ik heb je nog nooit dat schot zien schieten. Ik” Ik heb je nog nooit zien schieten. Dus schiet er niet op.

Foden’s xG per schot was vorig seizoen bepaald niet het hoogste, maar als hij net onder het Premier League-gemiddelde sloeg, duidde hij op een speler die zowel op topposities kon komen als met dreiging van afstand kon toeslaan. Nu is er van dat laatste alles bij elkaar teveel en is er voor de doelman niets meer te doen. Aan de andere kant kun je zien waarom Foden slechte foto’s maakt. Als hij dat niet doet, wie gaat het dan nog meer proberen?

Voorgestelde oplossing: Verplaats Foden terug naar de flanken als De Bruyne terugkeert

3. Mag iemand anders dan Haaland een shotje wagen?

Toen Manchester City de beste pure spits van het spel contracteerde, was het absoluut logisch dat ze hun aanpak zouden veranderen om Erling Haaland beter te faciliteren. Gezien de trofeeën die ze hebben gewonnen, zou het onbeleefd zijn om te beweren dat dit tot nu toe niet heeft gewerkt. Toch zijn de eerste tekenen van dit seizoen dat alle scores van Haaland niet bijdragen aan voetbal dat net zo effectief is in het comfortabel winnen van wedstrijden. De stad is te ver gegaan met het aanleggen van een aanvoerlijn.

Van de 212 schoten die City dit seizoen in de Premier League maakte, waren er 55 van Haaland. Als je het strafschopgebied betreedt, wordt de weging veel duidelijker: maar liefst 37 procent van hun inspanningen is van de Noor. Hun xG? Ruim de helft is van Haaland. Hij heeft 11,62, inclusief één strafschop. De volgende man op die lijst met 1.69 (dit is geen typefout) is Savinho.

In de laatste twee jaar van Haaland was het niet zo. Iemand – een Alvarez, Foden of Ilkay Gundogan – zou een behoorlijk aantal schoten, xG en doelpunten krijgen. Je kunt Mateo Kovacic’s 20-achtige treffer en hoop niet als je tweede meest voorkomende schottype hebben. De verdeling van de schoten dit seizoen is van het soort dat je zou verwachten van een behoorlijk slecht Premier League-team dat op één spits rijdt die een aantal strafschoppen neemt en iets magisch tovert. Als je hardvochtig was, voelde ‘Haaland tovert iets magisch’ aan als het traject voor City in hun nederlaag bij de Vitality.

Hoe briljant Haaland ook is geweest, hij heeft een running mate nodig. Bij volledige fitheid biedt de tandem met De Bruyne dat. Die eerste clausule doet daar zwaar werk. Gundogan ziet er niet echt uit als een speler die de derde man in het strafschopgebied kan laten rennen zoals hij deed in zijn eerste spreuk. Jeremy Doku en Savinho zullen eerder hun breedte behouden en de naamregel aanvallen, waardoor ze meer voor anderen creëren dan alleen hun eigen schot nemen.

Maar iemand zal iets op doel moeten krijgen. Haaland mag dan een gemiddelde scoren, een xG en ongeveer vijf schoten per wedstrijd, maar dat gaat maar zo ver als je er zoveel tegen krijgt aan de andere kant.

Voorgestelde oplossing: Iemand anders dan Haaland, probeer eens

4. Hebben deze spelers te veel kilometers in hun benen om te verdedigen?

En toegegeven, ze staan ​​met dertien tegendoelpunten in elf wedstrijden ruim twee keer zo hoog als koploper Liverpool. Er zijn er zoveel geweest die zich daartegen hebben verzet, dat er patronen beginnen te ontstaan. Je kent het wel, een paar bruisende ballen rond de pers en de tegenstanders van City vliegen het veld op. Evanilson, Jorgen Strand Larsen en Sammie Szmodics, ze hebben dit seizoen allemaal hetzelfde doelpunt gescoord.

In de voorbije jaren heeft City deze aanvallen bij de bron uitgeroeid. Hun pers gunde de oppositie geen tijd om door de linies te gaan. Wat is de haast? City drukt ongeveer net zo vaak als vorig seizoen (10,28 passes per verdedigende actie in plaats van 10,06), maar is veel minder effectief in het herwinnen van balbezit. Hun herstel in het laatste derde deel is gedaald van 7,5 naar 4,91 en de progressieve passing van de tegenstander is gestegen. Stadslichamen dringen het veld op, maar ze worden doorgegeven.

De redenen zijn talrijk. Haaland is bepaald niet de pittige leider van een systeem van balbezit en de mensen om hem heen zijn vaak te jong, te oud of fysiek niet aangepast aan de Premier League. Een paar jaar geleden konden Gundogan en Bernardo Silva in een groove terechtkomen waarin ze kalme verdedigers terroriseerden die ‘op de juiste manier wilden spelen’ en vanaf de achterkant wilden opbouwen. Nu hebben deze twee dertigers een seizoen voor de boeg, dat zich uitstrekt tot in juli. Ze hebben genoeg lessen geleerd over hun rally’s aan het einde van het seizoen om zichzelf te steunen om goed te presteren als de klok vooruit springt. Voorlopig houden ze iets in reserve.

Kyle Walker was vroeger de cheatcode die je koppelde aan een hoge lijn. Slechts een handjevol spelers kon hem verslaan in een hardloopwedstrijd, en nog minder spelers konden het volhouden als hij naar hen kwam knarsen terwijl ze probeerden weg te komen. Het beste scenario van de recente wedstrijden is dat de 34-jarige aanvoerder van de club na een lange tijd aan de zijlijn nog steeds zijn draai vindt. Aan iets veel ergers dan dat moet je niet denken voor een speler wiens carrière van uitmuntendheid werd bepaald door zijn naverbranders.

Voorgestelde oplossing: Laat de verdedigingslinie vallen… als Guardiola het aankan

5. Wat gaan ze met Rodri doen?

En terwijl je al deze kopzorgen voor Guardiola doorneemt, lijkt het antwoord altijd hetzelfde te zijn. De man die de gaten zou kunnen dichten die tegenstanders tussen de City-linies vinden? Dat is Rodri tot in de puntjes. Heb je iemand nodig die een verandering in de centrale verdediging kan uitvoeren? Rodri. Een beetje creatieve flair oppikken voor Foden, misschien zelfs een paar doelpunten maken om Haaland een pauze te geven? Oké, het is niet echt een taak voor Rodri, maar ik weet zeker dat hij het zal proberen.

Rodri is de hartslag van City. In een ploeg met zoveel mensen die zich op en neer in hun leeftijdscurve bevonden, bevond de 28-jarige zich in de piekjaren van alle topjaren. Hij was niet alleen een waardige winnaar van de Ballon d’Or van 2024, hij zou ook een goede keuze zijn geweest voor 2025. Hij is degene die ze naar het laatste derde deel heeft gebracht en daar heeft gehouden, waarbij hij tegenstanders zo verpletterde dat ze nooit de kans hadden hun ontsnappingen te raken. De territoriale dominantie van City was zo groot dat er altijd genoeg schoten waren voor de ondersteunende cast van Haaland. Hij zou er zelfs een paar belangrijke meenemen.

Er was en kon niemand op de selectie van City zijn die dat gat kon dichten. Kovacic geeft een deel van Rodri’s kwaliteiten mee in balbezit zonder oog voor onderschepping of de kracht om die extra vijf procent van de duels te winnen. Misschien biedt januari hen de kans om een ​​betere noodoplossing te vinden. Martin Zubimendi van Real Sociedad wordt in verband gebracht met de transfer en hij zou het juiste soort profiel zijn. Een Rodri-vormig gat voor een helft dichten tegen Engeland in de finale van het EK is een goed begin, maar het zou een heel andere zaak zijn om dat een half seizoen lang te doen. Misschien is het een taak die iedereen te boven gaat, net zoals zelfs Guardiola geen systeem kon bedenken dat de afwezigheid van Rodri zou verzachten.

Voorgestelde oplossing: ¯\_(ツ)_/¯