Het is 76 dagen geleden dat Liverpool in het seizoen 2024/25 terugkeerde naar de top van de Premier League met een 2-1 thuisoverwinning tegen Brighton & Hove Albion – een positie die ze sindsdien niet meer hebben opgegeven.
De ploeg van Arne Slot toont niet altijd een heerszuchtige vorm, maar werd in de twintig competitieduels tot nu toe nog maar één keer verslagen en heeft een voorsprong van vier punten op het op de tweede plaats geplaatste Arsenal, met nog een wedstrijd te gaan voor de wedstrijden van het weekend.
Is Liverpool dus voorbestemd om pas hun tweede nationale kampioenschap in 35 jaar te winnen? En als dat zo is, op welk punt in de komende maanden zal die triomf dan zo goed als vastgespijkerd worden? We hebben een panel van deskundigen bijeengeroepen – sommigen met banden met Anfield, anderen met de grootste rivalen van Liverpool – en vroegen naar hun mening.
Pep Guardiola heeft al onze hersenen gebakken.
Hij heeft tijdens zijn negen jaar als manager van Manchester City veel illusies over het uitzonderlijke karakter van het Engelse voetbal vernietigd. Hij heeft invloed gehad op de manier waarop vrijwel elk team in het land speelt. Hij heeft veranderd wat we allemaal van onze vleugelverdedigers verwachten. En onze centrale verdedigers.
Meer onmiddellijk heeft hij veranderd hoe we allemaal denken dat een titelrace eruit ziet.
De afgelopen jaren – op één uitzondering na – was de standaard voor iedereen die hoopte de Premier League te winnen, zoals Jürgen Klopp het ooit uitdrukte: perfectie. Zelfs om daar dichtbij te komen, betekende dat je meer dan 90 punten moest halen uit de beschikbare 114. Voor het claimen van de kroon waren er meestal meer nodig: 93, of 98, of 100.
Dit seizoen is anders. Een totaal van 85 zal het waarschijnlijk lukken, misschien zelfs 82. Dat betekent dat onze reacties op individuele resultaten uit balans zijn: in een campagne waarin City niets anders doet dan winnen, kan een gelijkspel op eigen veld fataal zijn; in één waar er meer speelruimte is voor hun rivalen, is de schade beperkt.
De huidige positie van Liverpool in de competitie maakt hen natuurlijk favoriet, ook al is de wedstrijd die ze op zak hebben de laatste derby in de competitie op Goodison Park – nauwelijks een gimme. Maar er zijn weinig aanwijzingen dat de voorsprong van vier punten die het team van Arne Slot momenteel heeft op Arsenal waarschijnlijk doorslaggevend zal zijn. Dit is niet het soort seizoen waarin een eenmaal verworven voorsprong niet meer wordt ingeleverd.
Arne Slot heeft een geweldige start gemaakt in het Engelse voetbal (Paul Ellis/AFP via Getty Images)
Het schema van Liverpool is vanaf nu uitdagender dan dat van Arsenal; het is niet ondenkbaar dat ze de komende vier maanden drie wedstrijden meer gelijk spelen dan de ploeg van Mikel Arteta.
Arsenal heeft geen enorme marge voor fouten, maar ik zou er alleen relatief zeker van zijn dat de wendingen voorbij waren als Liverpool in het tweede weekend van mei de wedstrijd tegen hen op Anfield met een voorsprong van drie punten zou verlaten. En voor de zekerheid een superieur doelsaldo.
Rory Smit
Noem het een hardnekkig Evertoniaans zelfverdedigingsmechanisme, maar ik leef met een chronische aandoening die zich presenteert als een aanhoudend, onderliggend voorgevoel van groot succes bij Liverpool. Ze zouden bijvoorbeeld 18e kunnen staan in de Premier League met twintig teams, geen manager hebben en vol blessures zitten, en mijn zenuwstelsel zou zich voorbereiden op een onwaarschijnlijke bekeroverwinning en naar een plaats in de top vier stijgen.
Ik heb dus het gevoel dat de titel van 2024/25 naar Anfield komt sinds ze Real Madrid (in de Champions League) en Manchester City achter elkaar versloegen in een tijdsbestek van vijf dagen, toen november december werd.
Een klein deel van mij kan een verbazingwekkende revival van City nog steeds niet uitsluiten, waarbij ze elke wedstrijd winnen tussen nu en het einde van het seizoen eind mei, terwijl Liverpool punten laat liggen vanwege aanhoudende defensieve problemen. Of dat Arsenal een goede doelpuntenmaker zal contracteren voordat de wintertransferperiode over een paar weken sluit, en er echt een wedstrijd van zal maken.
Maar het zou nog steeds oneindig veel waarschijnlijker zijn dat Liverpool een andere versnelling zal vinden en comfortabel zal zegevieren.
Zoals het er nu voor staat, denk ik dat ik pas nadat ze begin mei de opeenvolgende wedstrijden tegen Chelsea en Arsenal hebben gespeeld, volledig vrede zal hebben met de komende maanden van eindeloze berichtgeving, parades, toneelstukken, gedichten, films, standbeelden en koninklijke beelden. besluiten die hun record-evenarende 20e topkampioenschap zullen vergezellen.
Greg O’Keeffe
GA DIEPER
Heeft Liverpool nieuwe aanwinsten nodig?
Als je fan bent van een rivaliserende club – bijvoorbeeld Manchester United – is er vaak een moment in een seizoen waarop je vrede moet sluiten met het idee dat het ‘slechte ding’ zou kunnen gebeuren, en dat je jezelf gaat wapenen voor als vrienden in de buurt komen. de groepschat/vijf-tegen-vijf beginnen zich meer te verheugen.
Voor mij kwam dat na het drietal wedstrijden van Liverpool tegen Tottenham Hotspur, Leicester City en West Ham United aan weerszijden van Kerstmis. Het was niet alleen dat Liverpool goed was. Het was niet alleen dat Manchester City en Arsenal wankelden. Het is dat Arne Slot genoeg tactische oplossingen heeft gevonden voor de problemen die de Premier League op je afvuurt.
De linksback is een probleem voor dit team, het tempo van Darwin Nunez compenseert niet helemaal de snelheid van zijn besluitvorming, Alisson is niet helemaal de kracht die hij vroeger had in het doel. Alexis Mac Allister kan er – begrijpelijkerwijs – een beetje langbenig uitzien als hij terugkeert van een lange internationale dienst in Zuid-Amerika met Argentinië. Toch blijft Slot sleutelen en tweaken, terwijl hij zijn spelers er tijdens de rust aan herinnert dat hard rennen geen optionele vereiste is om games te winnen.
Alisson – een prima doelman, maar is hij in verval? (Justin Setterfield/Getty Images)
Bij de titelzege van Liverpool in 2019/20 versloeg een ploeg van Jurgen Klopp Leicester City met 4-0 op 26 december (het zou Naby Keita’s laatste goede wedstrijd voor de club kunnen zijn geweest) en stempelde hun autoriteit op de rest van de competitie. De 3-1 overwinning van dit seizoen op hen op Anfield op die datum was niet helemaal hetzelfde (al was het maar omdat Leicester vijf jaar geleden een stuk sterker was), maar er is een soortgelijk gevoel dat wanneer Slot’s ploeg het inschakelt, niemand in Engeland kan concurreren.
Karel Anka
In 2019/20 waren er rond dit punt in het seizoen twee wedstrijden waardoor het winnen van de titel voor de ploeg van Jürgen Klopp een onvermijdelijkheid leek: de 4-0 overwinning uit tegen Leicester City op tweede kerstdag en het met 2-0 verslaan van Manchester United op Anfield op 19 januari. Dit laatste was hun 21e competitieoverwinning uit de eerste 22 wedstrijden van het seizoen. Absurd.
Dat gevoel heb ik dit seizoen nog niet ervaren. Het is een grappig moment om deze vraag te stellen vanwege de huidige onrust in het team van Arne Slot. Als mij deze vraag was gesteld na de overwinningen op Tottenham Hotspur, Leicester en West Ham United voor en na Kerstmis, zou ik positiever zijn geweest. Maar twee gelijke spelen sindsdien, om er drie overwinningen in zeven competitiewedstrijden van te maken, schreeuwen niet om een titelwinnende vorm, ook al hebben ze geen enkele van die wedstrijden verloren.
Als pessimist als het om dit soort dingen gaat, is mijn realistische antwoord: alleen als het wiskundig onmogelijk is om ze te pakken te krijgen, of als Virgil van Dijk daadwerkelijk de trofee in de wacht sleept.
Ik zou echter graag dat 2019-20-achtige moment in een Merseyside-derby zien – idealiter de volgende, in Goodison Park op 12 februari, maar waarschijnlijker wanneer Everton in de eerste week van april naar Anfield gaat. Die spellen zijn zo cruciaal voor momentum, positief of negatief.
Als dat niet lukt, zal een positief resultaat thuis tegen Arsenal in het weekend van 10 en 11 mei waarschijnlijk het sleutelmoment zijn waarop ik geloof dat het gaat gebeuren.
Andy Jones
In de laatste zeven Premier League-duels van Liverpool hebben ze in vier wedstrijden punten laten liggen. Dat lijkt en klinkt mij niet als een onstuitbare optocht naar de titel. Zij zijn zeker de favorieten om het vanaf hier te winnen, maar ik ben nog niet overtuigd.
Het probleem is natuurlijk dat hun meest plausibele uitdager, Arsenal, een vergelijkbare neiging heeft om punten te laten vallen – en een aanzienlijk gat te herstellen. Ze zijn ook al een tijdje niet hun beste speler, aangezien Bukayo Saka onlangs een operatie heeft ondergaan aan een gescheurde hamstring – en die klap voor hun aanval werd verergerd door een ACL-knieblessure voor Gabriel Jesus afgelopen weekend.
Veel kan afhangen van de mate waarin Arsenal sterker wordt voordat de wintertransferperiode op 3 februari sluit.
Ik heb het gevoel dat Liverpool en Arsenal – en Nottingham Forest, en Newcastle en Chelsea – hier en daar punten zullen blijven verliezen. Het zal interessant zijn om te zien of Manchester City genoeg punten kan pakken om het gat te dichten en wat druk uit te oefenen.
Liverpool ontvangt Arsenal in het tweede weekend van mei. De missie van Arsenal voor de komende vier maanden is om ervoor te zorgen dat dit spel er toe doet, en ik denk dat daar alle kansen voor bestaan.
Alleen als Liverpool die wint, om zichzelf een indrukwekkende voorsprong te geven met nog een paar weken van het seizoen te gaan, zal ik ze als verkozen kampioen zien.
James McNicholas
Sinds Steven Pienaar van Everton in april 2012 een 4-4 gelijkspel op Old Trafford veiligstelde, heb ik er altijd voor gezorgd dat ik hoop bleef houden op een titelrace.
De gelijkmaker van Pienaar in de 85e minuut in een wedstrijd die Manchester United na 66 minuten met 3-1 had geleid, was een doelpunt dat Manchester City hielp een achterstand van acht punten goed te maken met nog maar zes wedstrijden te gaan en een van die ongelooflijke gelegenheden waarbij de wanhopige mentale gymnastiek – ‘Ze hoeven alleen maar te verliezen bij Wigan, thuis punten te laten vallen tegen Everton, en wij verslaan ze in het Etihad’ – perfect uitgecheckt.
Maar zelfs mijn optimisme kan slechts zo ver reiken.
City ligt uit deze race, de kopbal van Christian Norgaard in blessuretijd die hen dinsdag een 2-1 overwinning op Brentford ontzegde, de laatste herinnering dat de regerend kampioen veel te zwak is om de kloof van momenteel twaalf punten goed te maken.
Norgaards late gelijkmaker voor Brentford dinsdag onderstreepte de zwakheden van City (Clive Rose/Getty Images)
Realistisch gezien blijft dan Arsenal over, van wie ik Liverpool gewoon niet terug zie komen met hun inconsistentie voor het doel en blessureverstoringen aan de rechterkant.
Arsenal moet naar Anfield in de op twee na laatste speelronde van het seizoen, en tenzij ze van nu tot dan vrijwel foutloos zijn, lijkt het erop dat dit de wedstrijd is die de huidige leiders in staat zou kunnen stellen hun weg naar glorie te vergemakkelijken.
Thom Harris
Als je schrijft over iets dat in de toekomst zou kunnen gebeuren, is er een begrijpelijke waarschuwing, de angst dat je belachelijk zult lijken als je voorspelling onzin blijkt te zijn.
Maar zelfs met dat in gedachten heb ik hier vrij veel vertrouwen in: ik zal geen punt voorspellen tussen nu en het einde van het seizoen op 25 mei, wanneer het duidelijk zal zijn dat Liverpool de titel in handen heeft – omdat ik denk dat het zit er al in.
Als we een punt kiezen waarop ik werd Zeker, het was waarschijnlijk geen enkele wedstrijd, maar die eerste week van december, toen ze Manchester City relatief gemakkelijk versloegen, iets dat niet lang duurde voordat Arsenal gelijk speelde tegen Fulham en daarna tegen Everton.
De zekerheid gaat minder over Liverpool, een uitstekend, zo niet historisch briljant team, maar meer dat ik er gewoon niet op vertrouw dat iemand van het achtervolgende peloton consistent genoeg is om ze te vangen. City maakt wat dingen mee, Arsenal is niet meedogenloos genoeg, Chelsea wankelt, teams zullen snel genoeg ontdekken hoe ze Nottingham Forest kunnen verslaan, Newcastle is nu het vormteam, maar is door een Alexander Isak-blessure uit de problemen.
Liverpool zal eindigen als het laatste team dat overblijft, het beste van een Premier League-seizoen waarin de algehele kwaliteit gelijk is geworden, zonder dat één enkele kolos de rest overschaduwt.
Nick Molenaar
Het lijkt mij dat alleen supporters van andere clubs er zeker van zijn dat de titel van 2024-2025 op Anfield zal arriveren.
Als dat niet het geval is, geeft het hen gemakshalve de kans om te zeggen dat Liverpool stikte. Je bouwt ze op, je haalt ze neer.
Net als veel Liverpoolers heb ik er redelijk vertrouwen in dat het seizoen zal eindigen in kampioenssucces voor het team van Arne Slot. Toch is er ook voorzichtigheid geboden vanwege recente, maar ook langere herinneringen. Onder Jürgen Klopp stond Liverpool in deze fase van het seizoen drie keer voorop, maar slechts één keer stonden ze in dezelfde positie toen de muziek na 38 wedstrijden stopte.
Verderop werd de belofte van teams onder leiding van Roy Evans, Rafael Benitez en Brendan Rodgers in de lente gemarkeerd voordat de hoop tijdens de aanloop vervaagde.
Het is om deze redenen dat ik pas zeker ben van de mogelijkheden met betrekking tot Slot’s Liverpool als degenen die momenteel achtervolgen ze niet langer kunnen vangen.
Simon Hughes
(Bovenste foto: Phil Noble/AFP via Getty Images)