Noot van de redactie: dit is een bijgewerkte versie van een artikel naar aanleiding van de pensioenaankondiging van Alex Morgan op 5 september 2024. Het verhaal werd voor het eerst gepubliceerd op 1 augustus 2024.
Alex Morgan was deze zomer onontkoombaar, maar niet omdat ze naar de Olympische Spelen ging. Of het nu Coca-Cola-commercials of Reese’s Instagram-advertenties waren, ze was op elk scherm en op elk apparaat. Sponsors sloten deze deals in de verwachting dat Morgan op de selectie van het Amerikaanse nationale damesteam voor de Spelen van Parijs zou staan. Maar toen hoofdcoach Emma Hayes in juni haar team aankondigde, gebeurde het ondenkbare: geen Morgan.
Het was een verrassing en toch was het dat niet.
Morgan heeft voor de Verenigde Staten gespeeld in elk groot toernooi waaraan ze sinds 2011 hebben deelgenomen. Ze heeft twee keer het WK gewonnen, Olympische gouden en bronzen medailles gedragen, en staat met 123 doelpunten achtste op de lijst van aller tijden bij de vrouwen. lijst. Ze bevindt zich ook op de neergang van haar carrière, nadat ze lang geleden de bijnaam ‘babypaard’, die haar liefdevol door senior teamgenoten werd gegeven, achter zich heeft gelaten en zelf de senior teamgenoot is geworden.
“Als je een team samenstelt, zul je altijd iemand teleurstellen”, zei Hayes tijdens een podcast-opnames voor “The Women’s Game” met Sam Mewis. “Ik denk dat als het om Alex gaat, er in de eerste plaats geen gemakkelijke manier is om iemand onzinnieuws te vertellen…. Het menselijke deel voor mij gaat over de levering ervan (nieuws). Maar we moeten ook accepteren dat er, ongeacht de situatie, altijd iemand zal zijn die de beslissing niet leuk vindt.’
Emotioneel is het altijd schokkend om te zien hoe een geweldige generatiespeler door een coach wordt verslagen. De naam “Alex Morgan” is al meer dan tien jaar synoniem met de USWNT. Maar logistiek en tactisch was er zeker een argument om de 35-jarige Morgan te verlaten en een nieuwere generatie scorend talent aan te nemen, een generatie die nog steeds wordt versterkt door de ervaren aanwezigheid van Crystal Dunn, Lindsey Horan, Lynn Williams en Rose Lavelle.
Toen de USWNT goud veroverde tegen Brazilië, was er geen sprake van dat er nog een veteraan nodig zou zijn. Hayes’ voorkeursstartende drie, bestaande uit Sophia Smith, Mallory Swanson en Trinity Rodman, waren verblind, terwijl rookie Croix Bethune in de coulissen wachtte.
Het einde van Morgan’s tijd bij de VS was een teken aan de muur toen Hayes haar in februari voor het eerst van de W Gold Cup-selectie liet. Morgan werd pas opgeroepen nadat Chelsea-aanvaller Mia Fishel tijdens de training haar kruisband scheurde. Het is moeilijk om geen symboliek toe te kennen aan de afbeelding van Morgan in een trui met een verschillend nummer, met nummer 7 in plaats van haar iconische nummer 13, vanwege de CONCACAF-regels over het dragen van hetzelfde nummer als de speler die je vervangt. Na 14 jaar in het nummer 13-trui is het nummer bijna net zo goed een onderdeel van haar merk als haar daadwerkelijke spel op het veld.
Morgan scoorde twee doelpunten in dat toernooi, waarvan één een penalty. Het was haar eerste doelpunt in tien interlands, die ruim een jaar besloegen. Donderdag maakte ze bekend dat ze met pensioen gaat en haar tweede kind verwacht. Haar laatste wedstrijd vindt zondag plaats tegen North Carolina Courage in de NWSL.
Haar rol op het veld gaat steeds meer over de schade die ze kan opvangen als ze de aandacht van andere spelers afleidt, als over scoren. Die defensieve aandacht is een kenmerk van het respect dat ze nog steeds heeft getoond, het gevaar dat ze nog steeds vormt voor het doel. Maar het is niet langer consistent, gevarieerd of efficiënt genoeg om een plek op de moeilijkste internationale selectie te rechtvaardigen, althans niet in de ogen van Hayes.
Toch was er, ondanks de dalende statistieken, altijd een argument voor Morgan’s aanwezigheid als veteraan en leider. Ze was tot voor kort co-aanvoerder van Lindsey Horan, iemand wiens stem autoriteit uitstraalde bij zowel teamgenoten als fans. Toen de anti-LGBTQ-posts op sociale media van middenvelder Korbin Albert wijdverspreid begonnen te circuleren, stond Morgan voor de camera’s met Horan aan haar zijde, terwijl ze een voorbereide teamverklaring las over het behouden van een respectvolle ruimte en intern met Albert sprak. Het was ongetwijfeld de taak van de aanvoerder, het onderscheppen van toezicht namens het team, het soort ondankbare taak dat bij de armband hoort.
Horan heeft ook leiderschapslessen van Morgan gevolgd, terwijl ze nog steeds aan het leren is als de nieuwe en enige teamcaptain.
“Het meemaken van een WK met Alex was cruciaal voor die ervaring”, zei Horan in New York voordat hij naar Frankrijk vertrok.
Horan dankt Morgan voor haar hulp bij het op zich nemen van de rol van kapitein (Brad Smith, Getty Images)
Vóór Horan waren Morgan en Megan Rapinoe co-kapiteins. De twee regelden teamdiners vóór het kamp, zodat de spelers een band konden opbouwen en een avondje uit konden hebben.
“Er zijn dingen die bestaan (die) leiders en veteranen in dit team al vele jaren doen en die min of meer zijn doorgegeven”, zei verdediger Naomi Girma, die zei dat Emily Sonnett en Lavelle in deze versie van de USWNT een het nieuwste teamdiner in New York. “Iedereen is zo speciaal op zijn eigen manier, dus er zal nooit meer een Alex of Pinoe zijn.”
Sonnet, die samen met Morgan en Rapinoe deel uitmaakte van de WK-teams van 2019 en 2023, zei dat de spelers vaak dingen doen waarvan ze denken dat de twee voormalige leiders dat zouden hebben gedaan.
“Alex is een ongelooflijke leider en ze zit al zoveel jaren in dit team”, aldus Sonnett. “Leiders als Lindsey, Mal (Swanson) en Rose herinneren zich zeker dingen die Alex en Pinoe, die niet op deze selectie staan, wat ze zouden doen omdat we al zoveel jaren bij hen in de buurt zijn.”
Samen met haar teamgenoten maakte Morgan deel uit van historische onderhandelingen over collectieve arbeidsovereenkomsten die de weg hebben vrijgemaakt voor de USWNT zoals die nu bestaat, met niet alleen betere geld- en arbeidsvoorwaarden, maar ook voordelen zoals ouderschapsverlof en arbeidsongeschiktheid op korte termijn.
Ze heeft zich uitgesproken over LGBTQ+-rechten, waaronder het ondersteunen van transkinderen in de sporten volgde Rapinoe in 2020 toen hij knielde tijdens het volkslied om te protesteren tegen anti-zwart politiegeweld en racisme. Toen ze in 2020 werd uitgeleend aan Tottenham Hotspur, zag ze het seniorenteam van de dames trainen in een inferieure faciliteit en overtuigde de club om de vrouwen in staat te stellen dezelfde nieuwe trainingsfaciliteit te gebruiken als de mannen. Wanneer Sara Björk Gunnarsdóttir klaagde haar eigen club Lyon aan Omdat ze haar salaris inhield toen ze zwanger werd, pleitte Morgan opnieuw voor de normen die clubs aan ouders zouden moeten bieden.
Door Sara’s verhaal voel ik me gedwongen om uit te drukken hoe op zijn minst een team hun speler, die een moeder is, kan ondersteunen. 1. Het verstrekken van een eigen hotelkamer tijdens verre reizen (ja, we hebben meestal huisgenoten 2. Het verstrekken van een hotelkamer voor oppas/verzorger 3. Het verstrekken van zitplaatsen op de…
— Alex Morgan (@alexmorgan13) 19 januari 2023
En ze voelt zich genoodzaakt om zich uit te spreken als een van de, zo niet de meest zichtbare, spelers, waar ze ook gaat, en publiekelijk te verklaren dat ze teleurgesteld was toen ze hoorde over beschuldigingen van intimidatie tegen Wave-president Jill Ellis, die op X schreef: “Het is belangrijk voor mij dat we creëren die omgeving voor zowel spelers als personeel in de hele organisatie.”
Morgan’s pleidooi voor verschillende doelen had een averechts effect kunnen hebben in termen van haar verkoopbaarheid. Maar dat is niet het geval. Ze is een even krachtig merk als altijd en landt op Forbes’ lijst met best betaalde vrouwelijke atleten in 2023 met aantekeningen geschat op ongeveer $ 7 miljoen. In 2021 richtte ze TOGETHXR op, een media- en commerciebedrijf, samen met Chloe Kim, Simone Manuel en Sue Bird. Haar drukte is bewonderenswaardig tot op het pathos aan. Tijdens een scène in de Netflix-documentaire ‘Under Pressure’ troost ze dochter Charlie terwijl Charlie om aandacht schreeuwt terwijl Morgan een voetbalwinkel opent – een herinnering aan Morgan, de moeder.
Maar de realiteit van het vrouw zijn in het profvoetbal is dat niemand, zelfs Morgan niet, genoeg geld zal verdienen om met pensioen te gaan zonder zorgvuldige, berekende investeringen en branding. Op dezelfde manier kunnen spraakmakende herenspelers bijna puur presteren. Elke man die het soort cijfers binnenhaalt dat Morgan in haar carrière heeft geproduceerd, zal alleen al met zijn salaris miljoenen verdienen, laat staan met steunbetuigingen.
Morgan heeft gepleit voor ouderlijke rechten op club- en nationaal niveau (Brad Smith, Getty Images)
Maar Morgan heeft haar unieke talent moeten verzilveren en tegelijkertijd haar privileges moeten benutten: ze is blank, hetero en femme-presenterend. Dat maakt haar een smakelijker merk voor zowel bedrijven als publiek in een land met een goed gedocumenteerde geschiedenis van racisme, vrouwenhaat en transfobie jegens atleten buiten een stereotiepe presentatie van vrouwelijkheid, atleten als Rapinoe, Serena Williams, Katie Ledecky, Brittney Griner, Simone Biles en Sha’Carri Richardson. De ruimte die Morgan wordt geboden om zich uit te spreken en zich uit te spreken is dienovereenkomstig groter vergeleken met Dunn of zelfs Rapinoe, wier openhartigheid kritiek heeft opgeleverd die ze heeft doorstaan door haar eigen unieke niveaus van ‘niet geven’.
Morgan heeft op bewonderenswaardige wijze de grens bewandeld tussen prestatie en merk, openhartigheid en verkoopbaarheid. Ze heeft zichzelf gepresenteerd als speler, moeder en belangenbehartiger, terwijl ze ook haar privé-zelf bewaakt.
Bij iemand zo beroemd als Morgan, die haar reputatie gedeeltelijk heeft opgebouwd als rolmodel, en gedeeltelijk de verantwoordelijkheid heeft gekregen via de sociale verwachtingen van vrouwen in de sport, is er een natuurlijk verlangen om dat authentieke, persoonlijke zelf te willen leren kennen. Eén aspect van haar slimme marketing was het geven van voldoende inzicht in dat privéleven – zoals de eerder genoemde scène met Charlie – terwijl ze een vrij strikte grens handhaafde tussen haarzelf en het publiek.
Haar berichten op sociale media over haar familie zijn warm en persoonlijk, maar geven niet meer weg dan Morgan wil weggeven. Ze is grappig en charmant voor de camera en vindt het niet erg om openhartig te spreken over onderwerpen op het gebied van sociale rechtvaardigheid, maar deze momenten worden zorgvuldig samengesteld, meestal met tijd om vooruit te plannen. Je zult de details van haar dag niet zien, de roddels die ze deelt met vrienden of de meningsverschillen met familie. Zoals elke atleet heeft Morgan recht op privacy en om te beslissen hoe en wanneer ze iets van zichzelf wil uitdelen. En haar vermogen om het juiste hoe en wanneer te kiezen, heeft haar goed gediend.
Wie is de volgende?
Als je over straat loopt en iemand vraagt om een damesvoetbalster te noemen, krijg je misschien een mix van Morgan, Mia Hamm, Marta en misschien Wambach.
Is het in dit volgende tijdperk van het vrouwenvoetbal nog moeilijker om op te klimmen tot een megaster van de generatie die de status ‘enige naam die ik ken’ draagt? Hoewel het damesspel steeds populairder wordt, wordt het ook competitiever en daardoor moeilijker om je van de rest te onderscheiden. Het lijkt moeilijker om statistieken op Morgan-niveau te verzamelen, hoewel zeker niet onmogelijk.
Er zijn een paar Amerikaanse kanshebbers voor de kroon, gebaseerd op de prestatie-persoonlijkheidsassen die Morgan zo goed heeft gespeeld: die drie fronten van Rodman, Smith en Swanson.
Swanson, Smith en Rodman zijn op de Spelen van Parijs een scorend trio geworden. (Foto door Brad Smith, Getty Images).
Het trio heeft de afgelopen jaren al een sterke fanbase opgebouwd, zowel individueel als als groep, en zal alleen maar meer invloed krijgen als ze deze zomer het ultieme succes boeken op de Olympische Spelen. Het Amerikaanse publiek is dol op gouden medailles, soms tot op het punt van extreme waardering, en US Soccer heeft in oktober al zijn eerste postolympische vriendschappelijke wedstrijden tegen IJsland gepland, ongetwijfeld in de hoop een team van winnaars te paraderen.
GA DIEPER
Engeland Vrouwen kondigen USWNT, Duitsland vriendschappelijke wedstrijden aan
Terwijl Morgan’s tijd op het veld ten einde loopt, geldt dat niet voor haar impact daarbuiten. Ze is er nog. Nog steeds aan het woord. Voel je nog steeds verantwoordelijkheid in situaties die om een stem van leiderschap vragen. Het voorbeeld dat zij geeft is de standaard die veel spelers volgen voor succes.
Er zit een Alex-Morgan-vormig gat in de USWNT, maar dat wordt ook op allerlei manieren door allerlei soorten spelers opgevuld. Morgan, die zo hard heeft gevochten om ervoor te zorgen dat de USWNT met respect wordt behandeld en onder alle omstandigheden kan winnen, is in sommige opzichten de architect van haar eigen afwezigheid. Dit is een team dat zonder Morgan kan bestaan en dat is uiteindelijk ten goede.
(Bovenste foto: Brad Smith/Getty Images; ontwerp: Dan Goldfarb)